Wat had ik altijd haast. Als kind was ik altijd al bezig met de volgende verjaardag. Weer een jaartje ouder. Weer een stapje dichter bij volwassen zijn. Als ik 2e was geworden bij een turnwedstrijd, droomde ik alweer van een 1e plek. Waar kwam die haast toch vandaan? Altijd bezig met de volgende stap in plaats van genieten van de huidige. Was het omdat ik zo’n vroege leerling was? Altijd de jongste van de klas?
Een trap rende ik, tot een paar jaar geleden, op met twee treden tegelijk op want anders was het zonde van mijn tijd.
De carrière ladder moest natuurlijk ook snel beklommen worden. Keihard werken, dan kom je er wel. Door buffelen, vechten en ploeteren, dan lukt alles, dacht ik. Het ene doel nog niet behaald of alweer op naar het volgende. Veel is ook gelukt maar ten koste van wat? Vaak ten koste van mijzelf.
Wat nou als ik gewoon wat meer had genoten van de momenten zelf? Had ik mezelf dan niet heel veel stress en spanning bespaard?
Nu ik vertraag en steeds vaker denk, ik laat het nog even, gaat alles veel soepeler, makkelijker, moeitelozer. De oplossingen, mogelijkheden en kansen doen zich voor zodra ik ervoor open sta. Niet als ik ze met een vangnet probeer te vangen. Dan mis ik namelijk andere kansen die misschien wel beter waren.
Ik zie het ook bij veel klanten. Het liefst willen ze in een maand fiksen wat ze een leven lang op een bepaalde manier gedaan hebben. Het veranderen van jezelf wordt dan een gevecht in plaats van een boeiend en groeiend proces. Misschien kun je uit bovenstaande wel opmaken dat ik dit heel erg goed begrijp en herken. Maar inmiddels weet ik dat juist het vertragen het middel is tot grote groei. Tot blijvende verandering. Kijken naar waar je nu staat en jezelf daar even van laten genieten. Van daaruit ontstaat er weer ruimte voor een nieuwe kans.
Kan je een rups leren vliegen? Of zal de rups “simpelweg” gaan vliegen zodra hij een vlinder is geworden?
📌 Ook leren om moeitelozer, opener en veerkrachtiger te zijn? Ik heb een paar tips voor je om een begin te maken:
- Schrijf elke dag eens op waar je dankbaar voor bent geweest die dag. En laat dit over jezelf gaan. Wat heb jij gedaan, gezegd, gevoeld die dag waar jij dankbaar voor bent.
- Verbind je met het kind dat jij ooit was. Deze zit nog steeds in jou. Vertel dat kindje wat het zo goed heeft gedaan en hoever hij/zij al gekomen is. Ondanks alles wat hij of zij voor de kiesjes heeft gehad.
Het zien wat je tot nu toe allemaal al doet en bereikt hebt en daar goed bij stilstaan, zorgt al voor vertraging. En dat biedt weer ruimte voor moeiteloze groei.
