“Na een mooi gesprek met een klant krijg ik een flashback naar een periode die mij zo ontzettend veel heeft geleerd over geluk en energie verdelen. Ons faillissement eind 2008….”
Het gesprek
Een klant krijgt een mooi inzicht die haar doet inzien dat ze te veel tijd en energie verspilt aan het overhalen van klanten om in te stappen. Ze ziet in dat in bijna alle gevallen juist deze potentiële klanten niet haar ideale klanten zijn. Ze gaan de samenwerking toch niet aan of het blijkt achteraf een problematische samenwerking te zijn. De klanten die veel makkelijker lijken te komen blijken veel betere samenwerkingen te zijn, langer klant te blijven en waardevollere resultaten te behalen. We sparren samen over haar ideale klant, hoe denkt ie, wat wil hij/zij, waar loopt hij/zij tegenaan en welke oplossing heb jij te bieden?
Een flashback..
Na het gesprek krijg ik een flashback naar een periode die mij zo ontzettend veel heeft geleerd op dit stuk. Ons faillissement eind 2008. Even een blik terug:
“2006, mijn leven is geweldig en ik zit vol plannen om een fantastisch bedrijf neer te gaan zetten met 3 partners. Een stap buiten mijn comfortzone. Van personele dienstverlening naar detailhandel. We willen grote woonwinkels opzetten in Twente. De winkels worden groot, onze ambities zijn nog groter. Na maanden van plannen schrijven, ideeën uitwisselen, partners zoeken en een investering bij de bank rondkrijgen, is het zover. Begin 2007 gaat de eerste winkel open. Wat een energie en is het mooi geworden. De reacties zijn gelukkig fantastisch….”
Fast forward.
“Het is 2008 en de banken beginnen zenuwachtig te worden. Overleggen worden moeilijker, toezeggingen worden ingetrokken, afspraken niet nagekomen. Wat is hier aan de hand? De problemen stapelen zich op en wij zetten nog een tandje bij. Doorwerken, doen wat je kan. Hoe meer de crisis zich openbaart, hoe meer wij achter de feiten aan hollen. Na veel overleggen met diverse adviseurs is er één man die mij een flinke spiegel voorhoudt en laat zien dat er eigenlijk maar een mogelijkheid is, opgeven. Wat ?!?”
Ja, opgeven. Inzien dat je alles gedaan hebt dat je kon en dat je het mag gaan loslaten…
Dit was wel een zin waar ik een week op moest kauwen. Achteraf blijkt het een grote wijsheid en ik ben de adviseur nog altijd dankbaar voor deze uitspraak. Tot dat moment kwam dit namelijk nog niet in mij, in ons, op.
Midden in de ratrace heb je iemand nodig die je tot stoppen dwingt en laat zien wat je nu echt aan het doen bent.
Nu de kogel door de kerk was begon het afwikkelen. Discussies voeren, gesprekken met een curator, misverstanden uit de weg ruimen, proberen op te lossen wat je kan en ondertussen je wonden likken. Naar een feestje? Nee, daar kon ik mijn gezicht niet laten zien. Een reünie van mijn vorige werkgever? No way. Wonden likken en vechten voor een nieuw begin. Dat is wat ik deed.
Vechtlust vs Onzekerheid
Zodra het kon ging ik vol aan de slag. Terug in mijn oude werkveld, Werving & Selectie. Een allerliefste vriendin bood mij de kans om bij haar in te stappen als partner om mij volop de kans te geven om weer snel een inkomen te genereren. Ook al kreeg ik een prachtige mogelijkheid, wat was het moeilijk. De onzekerheid speelde zoveel parten. Wie ben ik nu om een ander te adviseren? Wat heb ik nu nog te melden? Een plaatsing? Dat was vast mazzel, geen vakmanschap. Deze en vele andere vragen en gedachtes vielen mij de hele dag lastig.
Ondertussen was natuurlijk nog lang het faillissement niet afgewikkeld. Ben je aan het opbouwen en krijg je vertrouwen? Bam, een mail van de curator en weg is je energie. Weer de discussie aan, overleggen, ruzie maken en vechten. Slopend was het. En dit ging 4 jaar door. En ergens in deze periode kwam het inzicht!
Vasthouden vs loslaten
Wat was ik aan het doen? Zo kon ik niet doorgaan. Wat ik deed was al mijn geluk, energie, zekerheid en vertrouwen in handen van een ander leggen. Zij hadden alle macht over mij/ons. Nee, dit bracht ons niets verder!
Een kwestie van kiezen?
Ik begon met een overzicht te maken van taken waar ik energie van krijg en waar ik geld mee kon verdienen. En wel zoveel dat ik een ontzettende goede advocaat kon betalen die deze negatieve zaken op kon pakken. Hoe fijn voelde dat, ik had een fantastische steun in de rug en daardoor kon ik mij richten op de dingen waar ik goed in was.
Het moment dat deze beslissing kwam was geen dag te vroeg en deze mindset heeft het absolute verschil gemaakt tussen:
- Opnieuw opbouwen en je eigen weg vinden en hier succes mee behalen OF
- In de overlevingsstand blijven zitten en een gevecht blijven leveren vanuit tekort.
Essentiële vragen die ik mijzelf stelde:
- Waar ben ik goed in? En waar in minder?
- Waar besteed ik mijn tijd en energie aan?
- Waar vecht ik door en wanneer laat ik los?
Ik vraag je: Hoe vaak laat jij je energie afpakken vanuit het gevoel een gevecht te willen winnen? Je gelijk te willen halen? Mijn motto sindsdien is wel geworden “Wil je gelijk of wil je geluk?” Ik ben elke dag nog dankbaar dat ik voor “geluk” heb gekozen.
Van gelijk naar geluk? Enkele tips.
Vecht jij nog vaak voor je gelijk? Vraag jezelf eens af: Hoe vaak is route achteraf toch niet zo bevredigend als dat je vooraf bedacht had? Als jij dit kent, heb ik een paar tips voor je:
- Kies je prioriteiten en hou die elke dag voor ogen
- Knip ze op in kleine successen
- Steek geen energie in mensen die (deep down) niet willen of zaken die jou geen voldoening (meer) geven.
- Durf te kiezen! En kies in de meeste gevallen voor geluk. Niet voor gelijk.
Kies jij het pad van je dromen of de snelweg van andermans verwachtingen? Geloof me, je eigen pad is zoveel mooier en moeitelozer!
Hartelijke groet,
Can Kroezen-Cornelissen
Ben jij ondernemer, manager of HR Professional en voel je herkenning ? Wil je zelf stappen zetten? Zit je voor je gevoel op een T-splitsing? Of maak je je zorgen om je personeel? Misschien vind je het fijn om eens met mij sparren. Voel je welkom en maak hier een vrijblijvende afspraak!
